Nikt z nas nie jest istotą nieomylną, to pewne. Każdy popełnia większe lub mniejsze błędy językowe. Istnieje jednak pewna grupa wyrażeń, które sprawiają problemy znacznie częściej niż inne. Głównie to osobom początkującym zdarza się nieprawidłowo używać pewnych sformułowań. Zwykle polega to na złej odmianie słówka, użycia złego słowa pomocniczego i innych tego typu „błahych” błędach. Wyraz „błahych” nie bez powodu znalazł się w cudzysłowie, ponieważ takie proste pomyłki sprawiają, że całe zdania lub wyrażenia są niepoprawne, nielogiczne lub mają zupełnie inne znaczenie niż byśmy sobie tego życzyli. Sprawdź czy nie popełniasz któregoś z niżej wymienionych błędów!
21 najczęściej popełnianych błędów w języku angielskim
1. Policzalne czy niepoliczalne? – Much ≠ many
How many cars do you have in your garage? – Ile samochodów masz w swoim garażu?
How much sugar do you use? – Ile cukru używasz?
Oba powyższe zdania są poprawne. Zostały napisane zgodnie z prostą regułą. Do rzeczowników policzalnych używamy „many”, a do rzeczowników niepoliczalnych „much”.
Rzeczowniki policzalne + many
Rzeczowniki niepoliczalne + much
2. Twój, twoje, a może ty jesteś? – Your ≠ you’re
Your – twój/twoja/twoje, wasz/wasza/wasze
You’re = You are – ty jesteś/wy jesteście
Your używamy do określania przynależności.
- Your bike is very fast. – Twój rower jest bardzo szybki.
You’re używamy do mówienia jaki ktoś jest.
- You’re cool guy! – Jesteś spoko gościem!
3. Osoby to nie rzeczy! – Which ≠ who
The guy who rides a bike is my cousin. – Ten chłopak, który jeździ na rowerze to mój kuzyn.
This is a dog which attacked me. – To jest pies, który mnie zaatakował
Who/which – który/która/które
Oba słówka oznaczają to samo, ale używamy ich odrobinę inaczej:
- Who używamy jeśli odnosi się ono do osoby.
- Which używamy w odniesieniu do rzeczy.
4. Czasowniki modalne – z czy bez „to”?
Ogólna zasada mówi, że po czasownikach modalnych nie stawiamy „to”. To znaczy, że używając can, could, may, might, must, should, will, would nie postawimy bezpośrednio po nich bezokolicznika „to”.
I must to go to the doctor.– BŁĄD!- I must go to the doctor. – Correct! 🙂
Oczywiście w tym przypadku również od „ogólnej zasady” są wyjątki: ought , have.
- I have to go. – Muszę już iść.
- I ought to be slim. – Powinienem być szczupły.
Wyjątkiem jest również wyrażenie „be able to”, które jest w szkole omawiane razem z czasownikami modalnymi.
- I am able to tell you the truth. – Jestem w stanie powiedzieć Ci prawdę.
5. Listen i hear – do którego „to”?
Listen – słuchać
Hear – słyszeć
Czasownik „listen” zawsze występuje z „to” tworząc wyrażenie „listen to”, oznaczające słuchać lub przysłuchiwać się.
- I listen to you. – Słucham Cię.
Z kolei czasownik „hear” jest na tyle samodzielny, że nie potrzebuje pomocników. 🙂
- I hear you. – Słyszę Cię.
6. Przeszłość przeszłości nierówna! – Past Simple ≠ Present Perfect
Jeśli mówimy, że jakaś czynność została wykonana to używamy czasu Past Simple.
- I met her on Friday. – Spotkałem ją w piątek.
Z kolei w przypadku gdy czynność trwa od jakiegoś czasu lub trwała jakiś czas, używamy Present Perfect.
- I have been meeting her since 2016. – Spotykałem się z nią od 2016 roku.
- I have been meeting her for 2 years. – Spotykałem się z nią przez dwa lata.
7. Praca czy pracować? – Work or job?
Job – praca
Work – pracować
Mówiąc, że ktoś ma jakąś pracę, używamy „job”.
- He’s got a new job. – On ma nową pracę.
Mówiąc, że ktoś pracuje, używamy „work”.
- She works as a doctor. – Ona pracuje jako lekarz.
- They work very hard. – Oni pracują bardzo ciężko.
8. Kolejność wyrazów ma znaczenie!
Na przykład mówiąc, że coś bardzo lubimy musimy pamiętać o odpowiedniej kolejności wyrazów w zdaniu.
- I like meat very much. – Bardzo lubię mięso.
Powyżej widać prostą kolejność osoba + czasownik + kogo/co + jak bardzo
9. Podstawowe przyimki czasu – który do godzin, dni, miesięcy?
Sprawa nie jest skomplikowana – trzy podstawowe „at”, „on” oraz „in” mają przyporządkowaną jedną grupę z powyższych.
Do godzin używamy „at”.
- We’ll meet at 8.30 am. – Spotkamy się o 8.30.
W przypadku dni stosujemy „on”.
- Let’s party on Friday! – Poimprezujmy w piątek!
Miesiące mają przypisane „in”.
- I have birthday in April. – Mam urodziny w kwietniu.
10. There is … – Czy na pewno zawsze „is”?
Jak się okazuje – nie zawsze! Występuje również wersja z „are”.
Używamy „there is” w liczbie pojedynczej.
„There are” jest używane w liczbie mnogiej.
11. Być „ożenionym z” lub „zamężną z” – pozornie proste, a podchwytliwe!
Logicznie rzecz biorąc – żenimy się z kimś lub wychodzimy za mąż za kogoś. O ile w języku polskim to się odmienia, tak po angielsku obie z płci odmieniają jednakowo.
Próbując napisać zdanie „Jack ożenił się z Kate” możemy popełnić jeden prosty błąd – zastąpić spójnik „z” z wersji polskiej, angielskim „with”. Dla logicznie myślącego Polaka wydaje się to w porządku. Niestety to jest błąd. Poprawne tłumaczenie tego zdania to:
- Jack is married to Kate.
Warto więc zapamiętać wyrażenie „be marry to” z naciskiem na to ostatnie krótkie słówko.
12. Znudzony czy nudny?
Bardzo prosty temat do naprostowania – wystarczy się nauczyć znaczenia dwóch słówek!
Bored – znudzony
- He was bored during the speech. – On był znudzony podczas przemówienia.
Boring – nudny
- The speech was boring. – Przemowa była nudna.
13. Mały, mniejszy i najmniejszy – stopniowanie przymiotników
Stopniowanie przymiotników po angielsku to rzecz łatwa, aczkolwiek zdarzają się szaleńcy, którzy tworzą nowe formy. Aby raz na zawsze ukrócić to szaleństwo stosujcie poniższe zasady.
- Przymiotniki jednosylabowe, na przykład tytułowe mały – small, stopniujemy dodając w stopniu wyższym końcówkę -er, a w najwyższym słówko the przed wyrazem i końcówkę -est.
- small – smaller – the smallest
- big – bigger – the biggest
- W przymiotnikach wielosylabowych stopień wyższy tworzymy dodając słówko more przed wyrazem, a stopień najwyższy tworzymy analogicznie, używając wyrażenia the most
- beautiful – more beautiful – the most beautiful
- comfortable – more comfortable – the most comfortable
14. Mało, niewiele – few czy little?
Oba ze słówek: few i little oznaczają to samo, czyli mało lub niewiele. Różnica w ich stosowaniu polega na tym, że jednego używamy z rzeczownikami policzalnymi, a drugiego z niepoliczalnymi. Dodatkowo dodając „a” przed tymi wyrazami, zmieniamy ich znaczenie na bardziej pozytywne – mniej więcej „niewiele, ale wystarczająco”.
They have a little sugar. – Oni mają niewiele cukru. – Ale jeszcze nie trzeba biec do sklepu, na razie wystarczy. 🙂
She has few chairs in her room. – Ona ma mało krzeseł. – Jak przyjdzie ktoś jeszcze to może zabraknąć dla niego krzesła.
15. Zdania warunkowe – when i will nie mogą być zbyt blisko siebie!
Jedno zdanie warunkowe tak na prawdę składa się z dwóch mniejszych zdań. Jedno z nich ma w swoich szeregach słówko „when” lub „if”, a drugie „will”. I cała sztuka polega na tym żeby te zdania się ze sobą nie pomieszały. Jeśli w jednym miejscu wstawiliśmy „when” albo „if”, to wtedy „will” automatycznie ląduje po drugiej stronie przecinka.
- When I arrive, I will cook a dinner.
- We will go to the restaurant, if you are hungry.
15. Czy zawsze „dobrze” jest dobrze? – Well ≠ good
Zarówno well jak i good znaczą to samo – dobrze. Jednak używamy ich w inny sposób, więc nie możemy stosować tych słów zamiennie.
Good jest używany jeśli chcemy zmienić znaczenie rzeczownika.
- It is a good bike. – To dobry rower.
- She’s a good worker. – Ona jest dobrym pracownikiem.
W powyższych przykładach widać, że przymiotnik good odności się do rzeczowników – bike oraz worker.
Well używamy w przypadku modyfikacji czasownika określającego jakiś stan.
- This bike looks very well. – Ten rower wygląda bardzo dobrze.
- She works well. – Ona dobrze pracuje.
Tutaj z kolei pokazujemy, że well odnosi się do czasowników – looks oraz works.
16. „Would you like” ≠ „do you like” – pytanie grzecznościowe.
Pomimo, że w obydwu wyrażeniach występuje „you like” to oznaczają one zupełnie co innego.
„Would you like …?” to grzecznościowe pytanie oznaczające „czy chciałbyś/chciałabyś …?”.
- Would you like to dance with me? – Czy chciałabyś ze mną zatańczyć?
- Would you like a bottle of water? – Czy chciałbyś butelkę wody?
„Do you like …?” to z kolei bardzo proste pytanie, które tłumaczymy „czy lubisz …?”.
- Do you like pizza? – Czy lubisz pizzę?
- Do you like me? – Czy lubisz mnie?
17. Podwójne przeczenie – tego nie ma w angielskim!
Dla Polaków naturalną rzeczą jest podwójne przeczenie w zdaniu. W języku polskim to występuje i jest stosowane bardzo często. W języku angielskim używamy tylko jednego przeczenia w zdaniu. Nie jasne? Zerknijcie na przykłady.
Zdanie po polsku: „Nie spotkałem nikogo” zawiera dwa przeczenia: „nie” oraz „nikogo”. Tłumaczenie dosłowne na język angielski wyglądałoby tak: „I didn’t meet nobody”. To zdanie jest błędne, ponieważ zawiera dwa przeczenia: „didn’t”, a także „nobody”. Poprawnie przetłumaczone zdanie ma dwie wersje:
- I didn’t meet anybody. – Przeczenie: didn’t.
- I met nobody. – Przeczenie: nobody.
18. Który wybrać – so czy such?
Mimo tego, że ich zastosowanie jest podobne, to nie możemy nimi żonglować i stosować zamiennie. Reguła jest prosta – jeden używamy przed przymiotnikami i przysłówkami, a drugi przed rzeczownikiem.
Przed samym przymiotnikiem lub przysłówkiem stosujemy „so”.
- This car is so fast. – Ten samochód jest taki szybki.
- Her dress is so beautiful. – Jej sukienka jest taka piękna.
„Such” stawiamy bezpośrednio przed rzeczownikiem lub przed przymiotnikiem poprzedzającym rzeczownik.
- It’s such a stupid idea! – To taki głupi pomysł!
- He’s such a handsome guy. – On jest tak przystojnym facetem.
19. „Has gone” czy „has been”? – Wrócił czy nie wrócił?
„Has/have gone” oznacza, że ktoś gdzieś się udał, ale jeszcze nie wrócił.
- My friend has gone to the gym. He’ll be back soon. – Mój przyjaciel pojechał na siłownię. Wróci niedługo.
Jeśli ktoś gdzieś był, ale wrócił to użyjemy formy „has/have been”.
- I have been to Paris last month. – Byłem w Paryżu w zeszłym miesiącu.
20. Jak stary jesteś?
Tak w dosłownym tłumaczeniu rozumiemy pytanie „How old are you?”. Oczywiście nie tłumaczymy tego dosłownie. 🙂 Powinniśmy to rozumieć jako „Ile masz lat?”. Zdarza się, że osoby zaczynające przygodę z językiem angielskim źle odpowiadają na takie pytanie. Starają się przetłumaczyć „Mam X lat.” z języka polskiego na angielski. Wychodzi nam wtedy „I have X years.” co oczywiście jest błędem. Do odpowiadania na to pytanie użyjemy frazy „To be X years old.”.
- I’m 20 years old. – Mam 20 lat.
- My mum is 45 years old. – Moja mama ma 45 lat.
Użycie „years old” na końcu zdania jest opcjonalne.
- I’m 20. – Mam 20 lat.
- My mum is 45. – Moja mama ma 45 lat.
21. „Fewer” ≠ „less” – policzalne czy niepoliczalne?
Zarówno „fewer” jak i „less” znaczą „mniej”. Tylko jak zwykle w takich przypadkach problem polega w odpowiednim dobraniu słówka do zdania, ponieważ nie są one wymienne.
„Fewer” używamy z rzeczownikami policzalnymi.
- There are fewer boys now. – Teraz jest mniej chłopców.
- I used to have fewer friends in the past. – Kiedyś miałem mniej przyjaciół.
Z rzeczownikami niepoliczalnymi używamy „less”.
- My brother earns less money than me. – Mój brat zarabia mniej pieniędzy ode mnie.
- I have less homework than you. – Mam mniej pracy domowe od Ciebie.
Jak widać najczęściej popełniamy proste błędy językowe. Wynika to z nie do końca dobrze utrwalonych podstawowych zasad. Większość z nich jest łatwa do wyeliminowania – wystarczy lekkie odświeżenie reguł i kilka ćwiczeń. Przeanalizujcie czy nie popełniacie wyżej wymienionych błędów. Jeśli nie – gratulujemy! Jeśli jednak tak – podstawy macie w tym artykule, a szersze rozwinięcie tematu znajdziecie na naszej stronie. Powodzenia! 🙂
To już wszystkie najczęściej popełniane błędy w języku angielskim. Sprawdź czy ich nie popełniasz! Jeśli artykuł okazał się przydatny, kliknij przycisk „Lubię to!” 🙂
